"İlçemize çok acil olarak "aş evi" ve "huzur evi - yaşlı bakım merkezi" yapılmalıdır"
Hiç aç bir insan görüp yağlı göbeğinizden utandınız mı? Ben çok sefer utanmış biri olarak bunları yazmak istiyorum. Kalkınmışlık sıralamasında birinci olan bir bölgenin ortasında bulunan, insani ve ahlaki duyguların törpülenmediğine inandığımız Dursunbey adında küçük bir ilçede yaşıyorum. Evde Sağlık Hizmetleri kapsamında her gün onlarca hastayı ziyaret ediyorum. Açlık ve sefaleti, insanlık dışı manzaraları her gün halime şükrederek izliyorum.
Bir insanın yatağında kendi pisliğinde aç , sefil ve buz gibi bir odada yattığını ve bununda sizin komşunuz olduğunu söylesem inanmayacaksınız. Evet o amca yada teyze sizin komşunuz. Bir tas sıcak çorbaya, yanan bir sobaya ve en önemlisi de muhabbet edecek bir arkadaşa ihtiyaçları var. Henüz 50'sine yeni girmiş belden aşağısı tutmayan ve evindeki fareleri dost edinmiş 5 gündür bir lokma boğazından geçmemiş, bastonu ile cama vurup sesini duyurmak için camını kırmış bir amcanın da sizin komşunuz olduğunu söylesem...
Yakın bir köyümüzde geçtiğimiz kurban bayramını (9 gün) aç geçirmiş dede ve ninemize ne demeli. Evet köy diyorum, herkesin birbirini tanıdığı köy...
Bu durumda ki bazı hastalarımız için "geçmişte çok çektirdi şimdi de kendisi çekiyor" sözünü insanlar hangi vicdani duygu ile söyleyebilmektedirler. Kuşların susayacağını düşünüp eserlerinde suluk yapan, imarethaneler kuran ecdadın torunları olarak bizler insanlığımızdan utanır bir hale gelmişiz.
"Devlet baksın" , "Devletin imkanları yok mu" gibi söylemlerle vicdanımızı mı rahatlatıyoruz. Her yılın bir cumasında Sıla-i rahim diyen hocalarımızın söyledikleri acaba başka bir dinin tavsiyesi midir?
Diyet yapalım, sağlıklı yaşayalım söylemlerini dillendiren bizler , aç komşumuzun halini görmezden gelmeyelim artık.
Dr. Mehmet SARI
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder